Yeni başlayanlar için el anatomisi çizimi adım adım. İnşaat tamamlandı

İnsan elini çizmek, özellikle yeni başlayanlar için en zor süreçlerden biridir. Çizimlerde sıklıkla ellerini sürekli cebinde tutan veya eldiven benzeri elleri olan karakterlere rastlarsınız. Ellerin anatomisini "atlatmak" gibi bu tür numaralar yalnızca amatör çizgi romancılar için uygundur, ancak gerçek resimler çizmek için konuyu ısrarla incelemeniz gerekecektir.

Çizimde el anatomisi

Her sanatçının anatomiyi veya en azından temellerini bilmesi gerekir. Bu kural sadece gerçekçi tarzda gerçek hayvanları ve insanları çizenler için değil, aynı zamanda fantezi sanatçıları için de geçerlidir. Herhangi bir vücut iskelet, kaslar, tendonlar, damarlar ve deriden oluşur ve ayrıca kendine özgü oranları vardır. Ellerin nasıl çizileceğini öğrenmek için, sadece görüntünün orantılılığı açısından değil, aynı zamanda hareketlerde gerçekçilik elde etmek için de vücudun bu bölümünün yapısını anlamak önemlidir.

İnsan eli 3 ana bölümden oluşur:

• omuz – anatomik anlamda kolun dirsekte sonlanan üst kısmıdır.
• ön kol – Dirsekten başlayıp ele kadar uzanan kol kısmı.
• fırçalamak - bilekten başlayarak avuç içi ve parmaklar.

Bir elin tamamını çizerken, kemikler arasındaki ilişkiyi ve özellikle bu parçaların kas ve tendonlarını anlamak önemlidir. Kişi parmaklarını oynatarak ön kol kaslarını gerer, kolunu dirsekten bükerek hem omuz hem de ön kol kaslarını gerer. Bu tür nüanslar çizimin gerçekçiliğini büyük ölçüde etkiler.

Omuz kemiklerinin ve kaslarının yapısı

Omuz tek bir kemikten oluşur; humerus. Omuz eklemine bağlanan humerus başı vardır, bu nedenle kemiğin üst kısmında bir genişleme vardır. Aşağıda dirsek eklemiyle birleştiği yerde bu kemik de kalınlaşır.

Omuz kasları
Deltoid	Omuz kası olarak bilinen kas da budur. Tüm kolun hareketinden, kaldırılmasından, indirilmesinden ve yanlara doğru hareket ettirilmesinden sorumludur.
Pazı	Bir diğer adı da biceps brachii'dir. Avucun ön kısmında (avuç içine göre) yer alır ve kolun dirsekten bükülmesinden sorumludur.
Triseps	Triceps kasına üç başlı braki kası da denir. Biseps kasının diğer tarafında, yani arkasında (elin arkasına göre) yer alır. Bu kasın görevi kolun dirsekten uzatılmasını sağlamaktır.

Kolun bu bölümündeki tendon-kas bağlantıları omuz ve dirsek eklemlerinin yanı sıra tüm kemiğe bağlanır. Görevleri kasılma sırasında kastan gelen gerginliği aktarmak ve kolun eklem kısımlarında fleksiyon ve ekstansiyon hareketlerini gerçekleştirmektir.

Dirsek ekleminin özellikleri

Omuz, dirsek eklemi aracılığıyla ön kola bağlanır. Eklem, küre ve kupa şeklindedir - bu kısımdaki yarıçap, ulnanın etrafında döner ve tersi, bu da kolun bu noktada bükülmesini sağlar. Eldeki eklemin kendisi görünmüyor. Anatomik olarak burada çok sayıda tendon ve kas bağı görülür.

Dirseğin dışarıdan bakıldığında 3 önemli noktası vardır:

• dış kondil;
• iç kondil;
• dirsek kemiğinin başı.

Dirsek kemiğinin başı ve iç kondil, elin her pozisyonunda görülebilir. Kol büküldüğünde lateral kondil de görünür hale gelir (kol düz olduğunda bu eleman dirsek çukuruna “gider”). Çizim için el anatomisi, elin ve tüm kolun farklı pozisyonları gibi nüanslarda özellikle önemlidir. Bu sadece kişinin duruşunu değil aynı zamanda hareket ve gerginlik isteğini de ifade etmeye yardımcı olur.

İnsan ön kolunun yapısı

Ön kol, birbirine paralel olarak bulunan iki kemikten oluşur; ulna ve radius. Bunlardan ilkinin dirsek tarafında belirgin bir kalınlaşma var, ikincisi ise bileğe doğru kalınlaşıyor.

Kolun bu bölümünde iki grup kas ayırt edilebilir:

• Esas olarak el bileği ve parmakların uzamasından sorumludur - şartlı olarak elin başparmağının yanında bulunur ve ön kolun çoğunu kaplar;
• Bilek ve parmakların bükülmesinden sorumlu olanlar esas olarak serçe parmağın yan tarafında yer alır.

Ön kolun dirsek eklemine bağlanan kısmı, ele geçen kısmından biraz daha kalındır. Buradaki tendonlar özellikle bilek bölgesinde birikirler ve bu da ön kolun farklı kalınlıklarına neden olur.

Elin yapısının özellikleri

Fırça çizimi için el anatomisi, her yeni başlayan sanatçının korktuğu önemli bir bölümdür. Kemiklerin, kasların, tendonların ve bunların en karmaşık bağlantılarının en çok bulunduğu yer burasıdır.

Öncelikle kemikleri ayıklamakta fayda var:

• Bilek bölgesinde 8 adet kemik bulunmaktadır;
• Karpal kemiklere 5 adet metakarpal kemik bağlıdır;
• Bunlardan parmakların falanksları gelir, işaret, orta, yüzük ve serçe parmaklarında 3, baş parmakta 2 tane (toplam 14 falanks).

Parmakların falankslarının kendine özgü isimleri vardır. Metakarpal kemiklere bağlananlara proksimal falankslar denir. Daha sonra orta kemikler, sonra da distal veya tırnak falanksları gelir. Bunları birbirinden ayırt etmeyi öğrenmeniz gerekir; bu, doğru oranları korumak için önemlidir.

El kemikleri arasında kaslar bulunur. Burada tendonlardan daha az sayıda oldukları için ellerde hem kemikleri hem de çoğu zaman tendonların kendisini hissedebilirsiniz. Bütün tendonlar parmak uçlarına doğru uzanır ve elin ve parmakların hareketini sağlar. Bilek bölgesinde fleksör kasların tendonlarına destek sağlayan güçlendirici transvers dokular bulunur.

Elin başlıca kasları:

• başparmağın karşı kası;
• başparmağın adduktor kası;
• bel kasları;
• küçük parmağın kasları - fleksör, karşıt, abdüktör;
• kısa palmar kası.

Bu kas ve tendonların yerlerini, birbirleriyle olan ilişkilerini anlamak için kendi elinizi örnek olarak kullanmanız çok daha kolaydır. Eğitim için sol elinizi canlı olarak çizebilir, parmakların hareketini, bükülmesini ve gerginliğini gözlemleyebilirsiniz.

Erkek ve kadın elleri

Erkek ve kadın elleri anatomik olarak birbirinden farklı değildir. Ama başka yönlerden, oranlardan, formdan kaynaklanan farklılıklar da var. Kadınların elleri çoğunlukla daha zarif olarak çizilir. Kemiğin kalınlığına ve üzerindeki kas miktarına göre değişir. Kadın elleri ise daha dar, çıkıntılı kısımları yuvarlatılmış, parmakları ise daha uzun olacak. Tırnak şekli elinizin cinsiyetini göstermenin bir diğer iyi yoludur.

Kadınların tırnakları daha uzun, yuvarlak ve badem şeklindedir. Erkeklerin tırnakları daha kare ve kısadır. Çıkıntılı eklemlerin köşeli yapısı, parmakların daha az eşit olması ve bol miktarda çıkıntılı damarlar erkek ellerini sergilemenin bir yoludur. Erkeklerde kollar daha kaslı olacak, özellikle kolun omuz bölgesinde kemiklerde daha fazla kas olacak.

Elbette bu tavsiyelere uymak zorunlu değil - tüm bu özellikler sadece çizilen karakterin cinsiyetine değil, aynı zamanda genel yapısına, karakterine ve mesleğine de bağlı olabilir.

İnsan elinin, bileğinin ve parmaklarının farklı oranları

İnsan çiziminde ellerin anatomisi çok önemlidir ancak bunun dışında başka önemli nüanslar da vardır. Bir vücudu çizerken oranları korumak her şeyin temelidir. Başlangıçta taslağı kurallara uygun olarak yaparsanız, tek tek uzuvları kontrol etmede herhangi bir sorun yaşamamalısınız.

Çizimdeki ellerin orantılı olduğundan emin olmak için şunlara dikkat etmeniz gerekir:

• Ön kol, üst koldan daha kısa olmalıdır;
• Ön kol el ile birlikte omuzdan daha uzundur;
• Ön kolun uzunluğu yaklaşık olarak bir insanın baş yüksekliğine eşittir;
• Dirsekten parmak uçlarına kadar olan mesafe, dizden ayak topuğuna kadar olan mesafeye eşittir;
• Düz pozisyonda dirseğin bulunduğu nokta göbek noktasıyla aynı hizadadır.

Ellerin oranlarını korumak ve kontrol etmek biraz daha zordur. Burada hem kemik sayısının hem de kasların özel dizilişinin rolü vardır.

El ve parmakların temel oranları:

• Elin uzunluğu yaklaşık olarak yüzün (başın tamamı değil, yüzün) uzunluğuna eşittir.
• Elin ortası, orta parmağın ekleminde bulunan nokta olarak alınabilir. Elin başlangıcı, ulnanın (yan taraftaki çıkıntılı tüberkül) ucunun biraz üzerindedir. El başlangıcından eklem noktasına kadar olan mesafe ile eklem noktasından parmak uçlarına kadar olan mesafe eşittir.
• Orta ve proksimal falankslar arasındaki kıvrım parmakların ortasıdır (eğer eklemleri başlangıç ​​olarak alırsanız).
• Başparmağın ucu, işaret parmağının proksimal falanksının 2/3'lük kısmında bulunan bir nokta ile aynı hizada olacaktır.
• İşaret ve yüzük parmaklarının uzunluğu yaklaşık olarak aynıdır.
• Küçük parmağın ucu, yaklaşık olarak işaret ve yüzük parmaklarının tırnak bükümü ile orta eklem hizasındadır.
• Tırnakların uzunluğu (kesilen) yaklaşık olarak parmakların tırnak eklemlerinin uzunluğuna eşittir.
• Başparmak eklemi şu şekilde ölçülür: Ulna ucunun tüberkülünden orta parmağın eklemine kadar tam ortada bulunan çizgi üzerinde bulunur.
• Çoğu zaman insanların parmakları mükemmel derecede düz değildir. Ortaya doğru hafifçe kıvrılırlar.
• Parmakların falankslarındaki eklemler deriyle örtülü olup kıvrımlar oluştururlar. Elin sırtında ve iç kısmında bu kıvrımlar farklı seviyelerdedir.

Elin vücudun mükemmel düz ve düzgün bir parçası olmadığını hatırlamak önemlidir. Yapılışı kolaylaştırmak için daire kullanabilirsiniz, çünkü "yayılmış" avuç içi tam olarak bu şekle sahip olma eğilimindedir.

El ve parmak şekilleri

Ellerin şekli sadece erkekler ve kadınlar arasında değil, genel olarak insanlar arasında da farklılık göstermektedir. Ellerde ve parmaklarda özellikler açıkça görülmektedir.

Fırçanın şekli aşağıdaki gibi olabilir:

• kısa parmaklı, kısa avuç içi;
• kısa avuç içi, uzun parmaklar;
• uzun avuç içi, kısa parmaklar;
• uzun parmaklı, uzun avuç içi.

Buna bir de avuç içinin genişliği eklenir; el uzun ve dar, yani daha zarif görünebilir ya da "pençe" gibi kısa ve geniş olabilir. Parmakların da kendine has özellikleri olabilir.

Örneğin şöyle tasvir edilebilirler:

• normal, fırçanın tamamına orantılı;
• daha ince veya tersine daha kalın;
• sivri uçlu, yani konik bir biçim veren parmak uçları;
• "kare" parmak uçlarıyla;
• spatula biçiminde, yani yalnızca orta kısımda daha dar;
• düğmeli, falanks eklemleri belirgin şekilde çıkıntılı.

Bu özelliklerden oluşan bir set, erkek, kadın, çocuk veya yaşlı ellerini tasvir etmeye kolaylıkla yardımcı olacaktır. Bunlardan bazıları karakterin mesleğine - müzisyen, işçi, terzi veya kuyumcu - işaret etmek için kullanılabilir.

Eller nasıl çizilir?

Ellerin nasıl çizileceğini öğrenmek için sadece temel anatomik özelliklerini incelemek yeterli değil, aynı zamanda iyi referanslar (yani çiziminizde güvenebileceğiniz orijinal görseller) de seçmelisiniz. Başkalarının çizimlerinden ziyade fotoğraflarını çekmek ve aynı anda birkaç farklı açıdan çekmek daha iyidir.

El çizimi için ilk pratik:

1. Basit şekiller kullanarak el çizmeyi öğrenmeniz gerekiyor. El bileği, el tarak kemiği ve parmaklar olmak üzere üç ana bölüme ayırıyoruz.
2. Elin tabanında bilek oval olarak çizilir.
3. El tarak kemiği bileğe bağlıdır ve üç boyutlu bir yamuk şeklinde çizilir. Alt tarafta trapez, üst tarafa göre biraz daha dar olacaktır.
4. Parmaklar (başparmak hariç 4 tane) tek bir şekle birleştirilmeli - üstte çıkıntılı bir beşgen, alt kısım da üsttekinden daha dar olacak.
5. Başparmak, metakarpus'a bağlı altta bir yastıkçık ve üstte bir silindirden oluşacaktır.
6. Avucun genel şematik görünümü bir eldivene benzemelidir.

Bir eğitim egzersizi olarak, bu temel figürler için fırçanın farklı açılarıyla referansları nasıl analiz edeceğinizi öğrenmeniz gerekir. Bu şekilde elinizin hacmini, şeklini ve temel pozisyonlarını hissetmeyi öğrenebilirsiniz.

Daha sonra fırça şeklinin iyileştirilmesine başlanır:

1. Bilek ovalinin yanı sıra 2 adet kemik çizilir. Birincisi daha belirgindir - elin arkasında, serçe parmağın yan tarafında. 2. - başparmağın yan tarafında, daha az belirgin, yan tarafta yer alır.
2. Fırçayı hareket ettirirken oluşan kıvrımları unutmamak önemlidir. Bilek büküldüğünde kıvrımlar bileğin iç tarafında olacaktır; Düzleştirildiğinde dışarıda kalacaklardır.
3. Metakarpus kemik ve tendonlardan oluştuğu ve bu bölgede az sayıda kas bulunduğu için, rahatlama burada görülecektir. Çizimlerde ve diyagramlarda elin sırtındaki tendonlar genellikle parmaklara doğru uzanan çizgilerle gösterilir. Avucun iç kısmında hayat, zihin ve kalp çizgileri yer alır.
4. Eklem yerlerindeki tendonları tasvir etmek için kullanılan basit bir şekil elmas şeklidir.
5. Avuç içine üç ana “kitle” çizilir: başparmağın tabanı, küçük parmağın altındaki taban ve işaret parmağının tabanı. Diğer parmakların altında da yastıkçıklar vardır ancak el rahat bırakıldığında bunlar daha az fark edilir.
6. Başparmak ve işaret parmağının pedleri elin iç kısmında açıkça görülecektir ve serçe parmağın altındaki "kütle", avuç içinin yan taraftaki çıkıntılı kısmıdır. Diğer taraftaki çıkıntılı çıkıntı ise başparmağın aynı yastığıdır.
7. Parmaklardaki eklemler öncelikle doğru yerlerde nokta olarak işaretlenir. Önemli olan bunların hepsinin paralel çizgiler üzerinde değil, yay çizgileri üzerinde yer aldığıdır.
8. Her bir parmağın eklemleri birbirine paralel olarak yerleşmiştir.
9. Fırçanın tüm çizgileri bir daire oluşturma eğilimindedir. Bu kural tüm açılar için geçerlidir.
10. Parmakların arasındaki boşluk arka tarafta çukurluklu kıvrımlar, iç tarafta ise kemerli çizgiler şeklindedir.

Fırçayı çizmek için ellerin anatomisi şimdilik burada sona eriyor. Şekli çizdikten sonra oranların ve hareket aralığının doğruluğunu kontrol ettikten sonra çizimi detaylandırmaya başlayabilirsiniz.

Burada şu nüanslara dikkat etmeniz gerekiyor:

• Tırnaklar doğal görünmeli, tırnak etleri olmalı ve yarım daire şeklinde olmalıdır. Tırnağın parmağa bağlandığı yer, diğer şeylerin yanı sıra gölgelerle gösterilir.
• Parmak eklemlerinde her zaman küçük "kırışıklıklar" vardır - elinizi düzleştirdiğinizde derinleşirler ve parmaklarınızı sıktığınızda düzelirler. Ama her halükarda görünür olacaklar.
• El sırtında görülen eklemlere ek olarak bu bölgede sıklıkla damarlar da görülebilir. Vurgular ve gölgeler çizilerek daha belirgin veya daha az belirgin hale getirilebilir.
• Resimde çizilen fırçanın pozisyonuna ve ışık kaynağına bağlı olarak avuç içinden ve parmaklardan gelen gölge üzerlerine düşecektir.
• Işık ve gölge çizimlerinde fırçanın küresel bir yapıya sahip olma eğilimini de hesaba katmak önemlidir. Özellikle parmak eklemleri olmak üzere çıkıntılı kısımlar en açık lekelere sahip olacak, parmakların arasındaki kıvrımlar ve boşluklar ise koyu gölgelere sahip olacak.

Cildin yapısını ve kıvrımlarını çizerken aşırıya kaçmamak gerektiğini de unutmamak gerekir. El çiziminde bu unsurlardan ne kadar çok varsa, el o kadar “yaşlı” görünecektir. Cilt özelliklerinin (örneğin yara izleri, siğiller, dövmeler) varlığı da insan elinin anatomisine "uyarlanmalıdır". Yüzük ve bilezik gibi takıların çizimi son aşamalarda daha kolay yapılır, böylece elinize tam olarak nasıl oturacağını daha iyi anlayabilirsiniz.

Hareket aralığı

İnsan uzuvları geniş bir hareket aralığına sahiptir. Bu durum özellikle eller için geçerlidir. Ve insanları hareket halinde çizebilmek, çeşitli yaşam sahnelerini betimleyebilmek için bu konuyu anlamak gerekir.

Omuz ekleminde hareket aralığı

İnsan omuz eklemi farklı yönlere doğru çok geniş bir hareket aralığına sahiptir. Konuyu incelemek için yapılacak ilk hareket, elin yukarı aşağı kaldırılması ve indirilmesidir (dinlenme hali). Burada dinlenme durumundan sapma 170-180°'ye ulaşacaktır. Kollar öne doğru uzatılmış halde 90° açıya ulaşır. Kolun yukarı ve ileri hareketinin yanı sıra geriye doğru da hareket ettirilebilmesi mümkündür. Burada sapma aralığı yaklaşık 40°'dir.

Kolunuzu 90° kaldırabilir ve doğrudan yana doğru hareket ettirebilirsiniz. Bu pozisyona göre kol 40-50° geri, 140-160° öne hareket ettirilebilir. Aynı pozisyondan kolunuzu dikey olarak yukarı kaldırabilir ve ters yönde yaklaşık 30-40° açıyla aşağı doğru indirebilirsiniz.

Dirsekten bükülü kolun dik açıyla tamamen arkaya yerleştirilebileceğini, düzleştirildiğinde ise 30-40° açı oluşturabileceğini hatırlatmakta fayda var.

Bileğin hareket aralığı

Elin pronasyonu ve supinasyonu gibi kavramlar vardır. Başparmağın yukarıyı gösterdiği nötr pozisyonu alırsak, elin arka tarafı dışa bakacak şekilde çevrilmesine pronasyon, açık avuç içi yukarı bakacak şekilde çevrilmesine ise supinasyon denir. Sadece bileğin hareket aralığının 180° olduğu ortaya çıkıyor. Ancak dirsek ve omuz eklemleri de dahil edilerek kolun 360° döndürülmesi sağlanabilir.

Parmak hareketlerine başparmaktan başlanarak başlanmalıdır. Hareket merkezi bileğe çok yakın, diğer parmaklardan belirgin şekilde aşağıdadır. Dolayısıyla onlardan ayrıymış gibi hareket ediyor. El rahat bırakıldığında başparmak ile avuç içi arasında küçük bir boşluk kalır. Bu parmak serçe parmağın tabanına doğru bükülebilir, avuç içinden farklı yönlere doğru 90-100°'ye kadar açıyla uzaklaştırılabilir.

Kalan parmaklar birbirine daha sıkı bir şekilde bağlanmıştır ve bu nedenle tek tek parmakların hareketi çoğu zaman komşu parmakların hareketine neden olur. Bu dört parmak yanlara doğru "açılabilir", falanksların birleştiği yerden bükülebilir, avuç içine bastırılabilir ve kısa bir mesafe (üzerlerine bastırırsanız maksimum - 90°) geri çekilebilir.

Yumruk çizmek

Yumruğun doğal pozisyonu, 4 parmağın bükülü ve avuç içine bastırılmış olması, başparmağın bükülü ve onlara bastırılmış olmasıdır.

Çizimde hata yapmamak için şu hususlara dikkat etmek önemlidir:

• Parmak büküldüğünde, yandan bakıldığında bir haç oluşturan kıvrımlar oluşur;
• Parmak ne kadar bükülürse, kıvrımdaki çizgi o kadar uzun olur;
• Başparmağın yumruğun doğal pozisyonunda bükülmesiyle oluşan kıvrım, işaret parmağının tırnak falanksını örter;
• El yumruk yapıldığında eklemler aynı seviyede olmaz. Genellikle orta parmağın eklemi biraz daha yukarıdadır;
• Başparmağın falanksı, işaret ve orta parmakların orta falankslarının üstünde yer alır;
• El yumruk yapıldığında parmakların ilk eklemleri mümkün olduğunca dışarı çıkar.

Aşağıdaki egzersiz, bir elin yumruk halini anatomik olarak doğru bir şekilde tasvir etmesine yardımcı olacaktır: Avucunuzun bir topun üzerinde durduğunu ve topun giderek küçüldüğünü ve sonunda söndüğünü hayal edin. Bu durumda farklı el pozisyonları pratik çizim için iyi bir fikirdir.

Karmaşık açılar

Bazen sanatçılar sadece "kafalarından" alınmış sahneleri resmederler ve gerçek hayatta gözlemlenmezler. Bazı durumlarda kol ve ellerin pozisyonunda karmaşık açılar olabilir. Açık hatalardan kaçınmak için, fırçanın konumunu noktalarla çizgiler kullanarak oluşturma yöntemini kullanabilirsiniz. Her çizgi bir kemiği veya domino taşını temsil ediyor ve elementin hareketini yönlendiriyor. Her nokta bir bağlantı, bir bükülme, bir hareketin başlangıcıdır.

Daha sonra bu çizgilere basit geometrik şekiller ekleyebilirsiniz; silindirler, paralelkenarlar, daireler. İnsanların ve vücudun farklı bölümlerinin geometrik, şematik gösterimi, çizim hareketlerini pratik etmenin harika bir yoludur.

Karmaşık el açılarını çizerken hata yapmaktan kaçınmanın en iyi yolu, bu açıları kendiniz denemenizdir. Çiziminizi kontrol etmek için ayna veya fotoğraf zamanlayıcısı kullanabilirsiniz. Bu nedenle, insan anatomisinin temel bilgilerini edinmek, bir kompozisyon oluşturmak için bir dizi eylem çizmek ve sürekli eğitim almak, yalnızca elleri ve vücudun diğer karmaşık kısımlarını nasıl çizeceğinizi öğrenmenize yardımcı olmakla kalmayacak, aynı zamanda çizim sürecini daha ilginç ve bilinçli hale getirecektir.

Ellerin nasıl çizileceğine dair video

Eller nasıl doğru çizilir: